Fed jest bardziej „gołębi”, niż się zdawało

Ujawniony w środę wieczorem protokół z lipcowego posiedzenia
Federalnego Komitetu Otwartego Rynku (FOMC) wskazuje, że faktyczne nastawienie
kierownictwa Fedu jest znacznie bardziej „gołębie”, niż się wydawało.

– Para uczestników (posiedzenia FOMC – przyp. red.)
wskazało, że preferowałaby cięcie o 50 punktów bazowych – czytamy w protokole z
lipcowego posiedzenia FOMC, na którym zapadła decyzja
o obniżeniu stopy funduszy federalnych o 25 pb. Wtedy  dwóch decydentów
sprzeciwiło się tej decyzji, optując za pozostawieniem ceny pieniądza bez
zmian.

Ale to nie koniec „gołębich” sygnałów. W lipcowych
„minutkach” aż sześciokrotnie pada fraza „skup aktywów” – czyli QE.

– W szczególności pewna liczba uczestników stwierdziła, że
ponieważ wiele potencjalnych kosztów programu skupu aktywów nie
zmaterializowało się, to Rezerwa Federalna mogła być zdolna użyć narzędzi
bilansowych nawet w bardziej agresywny sposób w ciągu ostatniej dekady, aby zapewnić
większy stopień akomodacji monetarnej – już sama dyskusja o QE w obliczu
dopiero pierwszej obniżki stóp procentowych jest zastanawiająca.

Tego typu dywagacje w łonie FOMC niszczą subtelną grę
pozorów prowadzoną przez Jerome’a Powella. Szef Fedu na lipcowej konferencji
najpierw określił obniżkę stóp jako „korektę w trakcie cyklu” i że nie
należy jej traktować jako początku cyklu obniżek. Lecz chwilę później Powell
dodał, że tak naprawdę miał na myśli, że dzisiejsze posunięcie „nie jest
początkiem długiego cyklu obniżek stóp procentowych” i wcale nie
powiedział, że „to tylko jedna obniżka stóp”. A trzy tygodnie później
dowiadujemy się, że niektórzy członkowie FOMC debatują o QE tak, jakby
sobie tego życzył prezydent Trump.

Mimo wszystko w lipcu większość poparła zachowawcze stanowisko Powella. „Większość uczestników oceniało zaproponowaną na bieżącym posiedzeniu
obniżkę stóp o 25 pb. jako rekalibrację nastawienia polityki monetarnej
lub dostosowanie w środku cyklu, w odpowiedzi na
ewolucję perspektyw na przestrzeni ostatnich
miesięcy” – napisano.

Co ciekawe, „kilku” członków FOMC doszło do wniosku, że
wpływ na przyszłe decyzje odnośnie do polityki monetarnej w USA miały działania
podjęte przez inne banki centralne. W szczególności chodzi tu o czerwcową
wypowiedź szefa Europejskiego Banku Centralnego, który zasugerował
poluzowanie i tak już skrajnie ekspansywnej polityki pieniężnej w strefie euro.

Bezpośrednia reakcja rynku na lipcowe „minutki” FOMC była
bardzo słaba. Inwestorzy zdają sobie sprawę z faktu, że wypowiedzi te pochodzą
sprzed trzech tygodni i że w obliczu nadchodzącego sympozjum bankierów
centralnych w Jackson Hole stanowią one zamierzchłą historię. Wielu liczy, że w
piątek Jerome Powell już oficjalnie ogłosi zmianą w nastawieniu Fedu i zapowie
rozpoczęcie cyklu obniżek stóp procentowych lub może nawet nową falę „dodruku
pieniądza” – czyli QE.

Na razie rynek terminowy jest pewny, że we wrześniu Fed
obniży stopy o kolejne 25 pb. i że do końca roku przedział stopy funduszy
federalnych będzie o 50-75 pb. niżej, niż jest obecnie – wynika
z obliczeń FedWatch Tool.

Takie przekonanie podzielają też gracze z rynku długu, na
którym panuje dość niecodzienna sytuacja. Pomimo najniższego bezrobocia od 50
lat i braku ewidentnych oznak nadchodzącej recesji długoterminowe stopy
procentowe w USA znalazły się blisko historycznie niskich poziomów.

Niepokoi powstała w ten sposób inwersja krzywej
dochodowości.W połowie sierpnia po raz pierwszy od 2007 roku rentowność obligacji 2-letnich przewyższyła rentowność obligacji 10-letnich,
co jest odbierane jako sygnał recesyjny. Od II wojny światowej inwersja
krzywej Treasuries w 7 na 9 przypadków poprzedzała wystąpienie recesji w
USA. Natomiast od maja utrzymuje się inwersja krzywej terminowej między obligacjami 10-letnimi a 3-miesięcznymi bonami skarbowymi.

Krzysztof Kolany

Source link