Co wiemy i czego nie wiemy po wrześniowym Fedzie

Amerykańska Rezerwa Federalna zgodnie z oczekiwaniamidokonała drugiej obniżki stóp procentowych. Ale to jedyna pewna informacja,jaką bank centralny USA wysłał inwestorom.

To nie była łatwa decyzja. Federalny Komitet Otwartego Rynku(FOMC) poddany został silnym naciskom, zarówno przez rynek finansowy jak iprezydenta Trumpa. Siłą rzeczy musiał kogoś rozczarować. Ale zrobił to tak, żechyba nikt nie może być zadowolony. Podsumujmy,co wiemy.#1 Stopy w dół o 25 pb. i 30 pb.Zgodnie z oczekiwaniami rynku i większości ekonomistów FOMCobniżył przedział stopy funduszy federalnych o 25 pb., z 2,00-2,25% do1,75-2,00%. Na tym froncie zaskoczenia więc nie było. Ale równocześnie zarządRezerwy Federalnej zdecydował się na nieco głębsze cięcie dwóch pozostałychstóp procentowych. Oprocentowanie nadwyżkowych rezerw bankowych (IOER) obniżonoo 30 pb., do 1,80%. Stopa kredytowa została obniżona także o 30 pb., do 2,50%.

Trudno nie dopatrzeć się tu reakcji na niedawny kryzyspłynnościowy, jakidopadł amerykański rynek repo. Z jednej strony niższe oprocentowaniekredytów z Fedu teoretycznie powinno wesprzeć banki, które brak płynnościprzycisnął do ściany. Ale z drugiej strony cięcie oprocentowania rezerw możeprzynieść efekt odwrotny i skłonić banki do dalszego wycofywania pieniędzy zRezerwy Federalnej, co przypuszczalnie było główną przyczyną wrześniowegokryzysu płynnościowego.#2 FOMC podzielony jak rzadko kiedyWrześniowa decyzja o obniżce stopy funduszy federalnychzapadła stosunkiem głosów 7:3. Aż trzech członków Komitetu zagłosowałoprzeciwko prezesowi, co w amerykańskim odpowiedniku Rady Polityki Pieniężnej zdarzabardzo rzadko. Dwóch „dysydentów” ( Esther L. George i Eric S. Rosengren), podobniejak w lipcu, było przeciwko jakiejkolwiek obniżce stóp. A jeden z nich(turbogołąb James Bullard) zagłosował przeciw… bo chciał cięcia od razu o 50 pb.

Tak rzadko spotykany rozłam w łonie Komitetu Otwartego Rynkudobrze widać na wykresie kropkowym. Z „fedokropek” wynika, że pięciu członkówKomitetu było przeciwnych wrześniowej obniżce i chciało utrzymać „sierpniowe”stopy procentowe przynajmniej do końca roku. Kolejnych pięciu nie chce jużobniżać stóp w grudniu. Za to aż siedmiu chciałoby do końca roku dokonaćjeszcze jednego cięcia o 25 pb.#3 Nie będzie kolejnych cięć?Jeśli wierzyć „fedokropkom” (a historia uczy, że nie warto),to do końca 2020 roku Fed nie powinien już obniżać stóp procentowych. Ośmiu członkówFOMC chciałby co prawda dokonać obniżki względem obecnego poziomu (to pewnie wwiększości ci sami, którzy chcą ciąć jeszcze w tym roku), lecz równocześnie sześciuchciałoby powrotu do 2,125% (czyli podwyżki o 25 pb.). Nie ma więc większościpotrzebnej do głębszego obniżenia ceny pieniądza.

Im dalej w przyszłość, tym więcej „jastrzębi” preferującychstopy nieco wyższe od obecnych: 2,125% w 2021, 2,375% do końca 2022 oraz 2,5%w „dłuższym terminie”. Brak przesunięcia w dół preferencji FOMC to spororozczarowanie dla rynku. Rynek terminowy wycenia, że do końca kwietnia 2020roku przedział stopy funduszy federalnych zostanie obniżony do 1,25-1,50% (lubnawet niżej), co przekłada się na łączne cięcia o 50 pb. Z drugiej strony kierownictwoFedu wielokrotnie udowadniało, że co innego deklaruje, a co innego późniejrobi.#4 Powell otwiera furtkę dla QE?- Jest z pewnością możliwe, że będziemy musieli wrócić doorganicznego wzrostu sumy bilansowej wcześniej, niż sądziliśmy – powiedział podczasśrodowej konferencji prasowej Jerome Powell. Pod tą enigmatyczną frazą możekryć się sugestia powrotu do „ilościowego poluzowania” polityki monetarnej(QE). Przypomnijmy, że w ramach QE Rezerwa Federalna skupowała od bankówobligacje skarbowe, płacąc za nie wykreowanymi z powietrza pieniędzmi. Adokładniej: zwiększała rezerwy bankowe ulokowane w banku centralnym. Rezultatembył rozrost sumy bilansowej Fedu.

Zatem sugestia „zwiększenia sumy bilansowej” to nic innegojak powrót do QE w nieco tylko bardziej ograniczonej skali. To tym bardziejprawdopodobne, że w tym tygodniu bankcentralny USA przeprowadził pierwsze od 2008 roku operacje repo, w ramachktórych pożyczył bankom pieniądze pod zastaw papierów wartościowych. Transakcjerepo są krótkoterminowym zwiększeniem płynności w systemie i (przynajmniej wteorii) nie prowadzą do zwiększenia podaży pieniądza. Ale sytuacja (czytaj:rosnące potrzeby banków) mogą wymusić na Fedzie powrót do permanentnego skupuaktywów, czyli do QE#5 Dlaczego oni w ogóle tną?To pytanie musi pozostać bez odpowiedzi. Rynek akcji inastroje konsumentów są na historycznych szczytach. Amerykanie zadłużają sięjak szaleni, podobnie jak przed rokiem 2008. Bazowa inflacja CPI jest na najwyższympoziomie od 11 lat, a stopa bezrobocia utrzymuje się 0,1 pkt. proc. powyżej50-letniego minimum. Równocześnie długoterminowe stopy procentowe szorują po historycznychminimach. Także te krótkoterminowe pozostają na bardzo niskich poziomach:obecnie jest to niespełna 2% wobec ok. 6% w szczycie poprzednich dwóchekspansji gospodarczych.

Także wrześniowe projekcje makroekonomiczne członków FOMCnie potwierdzają potrzeby tak panicznego cięcia stóp procentowych. Prognozowanadynamika PKB w tym i przyszłym roku to odpowiednio 2,2% i 2%. Stopabezrobocia ma się utrzymać na poziomie 3,7%, a bazowy deflator wydatków konsumpcyjnych(core PCE) utrzyma się tylko tuż poniżej docelowego poziomu 2% (odpowiednio1,8% w tym i 1,9% w przyszłym roku).

Reasumując, patrząc tylko na dane i prognozymakroekonomiczne nie ma żadnego powodu, aby Fed ciął stopy. Tak właściwie, toPowell nie miałby problemów, aby tymi samymi danymi uzasadnić podwyżkę stopyfunduszy federalnych nawet w okolice 4% (reguła Taylora). Aby jakośusprawiedliwić woltę w polityce pieniężnej prezes Fedu musi się uciekać dostraszaka w postaci negatywnego wpływu wojny celnej z Chinami.Protokół z wrześniowego spotkania FOMC zostanie opublikowany 9października. Kolejne posiedzenie Komitetu zaplanowano na 29-30października.Krzysztof Kolany

Źródło:

Source link